Additieven van rubber worden in grote lijnen gedefinieerd als materialen die aan rubbers met een hoog moleculair gewicht worden toegevoegd om de eigenschappen van de rubberverwerking te verbeteren en specifieke eigenschappen aan rubberproducten te geven. Volgens deze definitie omvatten rubberhulpstoffen geen versterkende skeletmaterialen of kunststoffen, die koolstof, lichtgekleurde vulstoffen, minerale oliën en andere materialen bestrijken die in grote hoeveelheden aan rubber worden toegevoegd. In nauwere zin zijn rubberadditieven materialen die in kleine hoeveelheden worden gebruikt, meestal van één deel tot meerdere delen. Deze definitie omvat voornamelijk organische additieven zoals vulkanisatieversnellers, maar sluit natuurlijk anorganische additieven niet uit. Vanuit het oogpunt van chemische samenstelling bevatten rubberhulpproducten een kleine hoeveelheid anorganische verbindingen, zoals zinkoxide en silica; Het zijn echter voornamelijk organische verbindingen met complexe structuren, die door verschillende synthetische methoden worden verkregen.