Zwavel, een algemeen mineraal van aard, heeft een zeer belangrijke medicinale waarde. Maar in de ogen van de rubberman heeft zwavelgeel een belangrijker gebruik dan medicijn voor het vulkaniseringsmiddel in rubberproducten.

Zwavel is het meest gebruikte vulkaniseringsmiddel, vulkaniseringsmiddel is een essentiële additieven in de rubberindustrie, zijn productie- en toepassingsniveau beïnvloedt de ontwikkeling van rubberproducten en de rubberverwerkende industrie, de huidige grootste hoeveelheid vulkaniseringsmiddel is zwavel. Met zwavel behoort tot dezelfde familie van selenium en tellurium. Er zijn twee soorten zwavelgeel: rhombic en amorf (of onoplosbare zwavelgeel).

Rubber, een oud materiaal, werd door onze voorouders in een zeer vroeg stadium gebruikt, toen het meestal alleen werd gebruikt als lijm en om waterdichte kleding te maken. Rubber heeft een fataal nadeel: het is te gevoelig voor temperatuur. Het wordt zacht, plakkerig en stinkend bij hogere temperaturen, en broos en hard bij lagere temperaturen.

Traditioneel rubber om uitstekende prestaties te hebben, moet het van de lineaire macromoleculaire keten door crosslinking zijn om een driedimensionale netwerkruimtestructuur te vormen. Het crosslinking proces wordt vaak ook wel vulkanisatie van rubber genoemd, simpelweg omdat de initiële crosslinking wordt bereikt met zwavel. Na vulkanisatie van rubber, als de structuur verandert, veranderen de prestaties ook: rubber wordt niet langer door hitte stroomd, niet langer oplosbaar in zijn goede oplosmiddel, modulus en hardheidstoename, verbeteren de mechanische eigenschappen, verouderingsbestendigheid en chemische stabiliteit.

Rubbervulkanisatieproces is het chemische reactieproces van vulkanisatie, het volledige vulkanisatiesysteem bestaat uit vulkanisatiemiddel , werkzame stof, versneller drie delen. De vulkanisatie van rubber is een multichemische reactie, met inbegrip van rubbermoleculen en de chemische reactie tussen het vulkaniseringsmiddel en andere agenten, maar de reactie van zwavelgeel is de belangrijkste.

De vulkaniseringsmiddelen die in de rubberindustrie worden gebruikt zijn zwavelpoeder, onoplosbare zwavel, colloïdale zwavel, neergeslagen zwavel, gesublimeerde zwavel, ontzuurde zwavel en niet-gekristalliseerde zwavel.

De hoeveelheid zwavelgeel in het rubbermateriaal moet worden gebaseerd op de aard van de specifieke rubberproducten. Rubberproducten kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën volgens hun aard: zacht rubber (zoals banden, slangen, tapes, rubberschoenen, enz.); zwavelgele dosering is over het algemeen 0.2-5.0 delen. Halfhard rubber (zoals rubberrollen, textielrollen, enz.); De zwaveldosering is over het algemeen 8 tot 10 delen. Harde rubber (zoals batterijschalen, isolerende rubberplaten, enz.); zwaveldosering is over het algemeen 25-40 delen.